Ovaj narativni izvještaj se bavi mehanizmima političke polarizacije i govora mržnje u Crnoj Gori, s fokusom na retoričke strategije koje produbljuju društvene podjele, posebno kroz manipulaciju nacionalnim identitetima i stranih uticaja. Polazeći od premise da demokratija nije prostor bez konflikta, već forma u kojoj se sukobi ideja rješavaju argumentima, izvještaj problematizuje načine na koje se neslaganje transformiše u antagonizam, demonizaciju političkog protivnika i radikalizaciju javnog diskursa.

Analizom sedam konkretnih primjera „loše argumentacije“, autori pokazuju kako se kroz frejmove poput „lažne nacije“, „stranih agenata“ ili „izdajnika“ konstruiraju neprijateljske slike koje otežavaju racionalnu debatu i podstiču isključivost. Poseban akcenat stavljen je na koncept „piramide mržnje“, koja ilustrativno pokazuje kako retorička eskalacija može dovesti do društvene normalizacije diskriminacije i, u krajnjem, političkog nasilja. U tom okviru, analiziraju se i obrasci poput „klizavog terena“, koji služe da bez činjeničnih osnova povežu pojedine političke stavove sa ekstremnim ishodima, čime se opravdava isključivanje čitavih grupa iz legitimnog javnog prostora.